Prema podacima do kojih je došao MANS, Naser Kelmendi je 2008. godine Opštini Ulcinj uplatio 225.000Eura na ime legalizacije svog objekta koji je bespravno sagradio u naselju Donji Štoj u Ulcinju. Do danasnije poznato na što je Opština Ulcinj potrošila taj novac imajući u vidu da plan za to područje nije nikadaurađen niti je Kelmendiju ikada izdata građevinska dozvola.
Naime, početkom septembra 2008. godine, Naser Kelmendi se obratio Opštini Ulcinj sa zahtjevom zaakontativno plaćanje komunalija za poslovno-stambeni objekat u Donjem Štoju za koji je tada tvrdio da je sagrađen još 2003. godine.
Zanimljivo je da Kelmendi u svom intervjuu datom „Vijestima“ tvrdio da je hotel kompletiran 2006.godine i da su mu je jedan od vlasnika „Granda“, Ranko Ubović, pomogao sa betonom. Kasnije je beton, kako kaže uzimao iz „Bemaxa“ samo nije jasno za šta je korišćen jer je „Bemax“ osnovan (29.01.2007. godine) tek nakon kompletiranja gradnje objekta Kelmendija u Donjem Štoju.
Na osnovu ovog zahtjeva, Opština Ulcinj je krajem novembra 2008. godina sa Kelmendijem sklopila Ugovor o finansiranju izrade planskog dokumenta. Ugovorom je predviđeno da Opština Ulcinj pristupi izradi lokalne studije lokacije (LSL) „Donji Štoj“ kojom bi bila legalizovana zgrada Kelmendija, a koju bi finansirao sam Kelmendi u iznosu od 250.000 Eura. U ugovoru se takođe navodi da će Opština ovako uplaćena sredstva investitoru-Kelmendiju priznati kao uplatu akontacije za komunalije.
Nakon ovako sklopljenog ugovora, od ugovorenih 250 hiljada, Kelmendi je Opštini Ulcinj uplatio ukupno 225.000 Eura i to tako što je 90.000 Eura prenijeto sa njegovog računa u Prvoj Banci na račun Opštine Ulcinj, dok je 135.000 Eura uplaćeno na šaletru banke u kešu.
Podaci do kojih je došao MANS otvaraju pitanje šta je Naser Kelmendi zapravo finansirao imajući u vidu da za ovaj objekat još uvijek nije izdata građevinska dozvola, a u Upravi za nekretnije i dalje stoji unjižen teret „gradnja bez građevinske dozvole“. MANS je od ulcinjskog sekretarijata za urbanizam i uređenje prostora dobio pisanu potvrdu da Opština Ulcinj nikada nije uzdala urbanističku saglasnost Naseru Kelmendiju, niti je na njegovo ime ikada izdata građevinska dozvola.
Pored toga, iz istog sekretarijata smo dobili i potvrdu da Opština Ulcinj nikada nije donijela Odluku o pristupanju izrade lokalne studije lokacije „Donji Štoj“. Iz svega navedenog nije jasno gdje je potrošeno preko 200.000 Eura koje je Kelmendi uplatio za račun izrade plana i akontacije za komunalije. Pored toga, veoma je sporan i iznos koji je Kelmendi uplatio Opštini Ulcinj, odnosno nije sasvim jasno kako je Opština došla to cifre od preko 200.000 Eura. Troškovi izrade jednog planskog dokumenta ovakve vrste se kreću od 15-20 hiljada Eura. Sa druge strane, iznos akontacija koje je Kelmendi uplatio višestruko prevazilazi iznos za tu zonu Ulcinja.
Takođe nije poznato da li je crnogorska Uprava za sprečavanje pranja novca i finansiranja terorizma kontrolisala ove transakcije između Kelmendija i Opštine Ulcinj, naročito imajući u vidu kontraverze koje prate ime i poslovanje Nasera Kelmendija. Nema informacija ni o tome da li je Prva Banka prijavila uplate
u gotovom novcu jer je iznos od preko 130.000 eura koliko je uplaćeno u razmaku od svega nekoliko dana, svakako morao da privuče pažnju. Plac od blizu 1000 m2 na kojem je napravljen hotel, Kelmendi je za 9500 Eura kupio od Muja Redže, kontraveznog ulcinjskog biznismena kojeg je crnogorska policija prethodno potraživala zbog sumnje da je počinio krivično djelo nedozvoljeno držanje oružja i eksplozivnih materija.
Ugovor sa Naserom Keljmendijem je samo jedan od preko 70 ugovora koje je bivši gradonačelnik Ulcinja Gzim Hajdinaga sklopio sa investitorima sa namjerom da se od njih akontativno naplate komunalije radi legalizacije postojećih objekata ili planiranja izgradnje novih. Vrijednost 74 ugovora koji su dostavljeni MANS-u na osnovu Zakona o slobodnom pristupu informacijama iznosi blizu 2.5 miliona Eura. Naplati komunalija na ovaj način je pristupljeno nakon donošenja Zaključka Predsjednika Opštine od 01. novembra 2007. godine kojim se propisuje da se od investitora mogu avansno naplaćivati komunalije za nelegalno sagrađene objekte, a sve u cilju poboljšanja priliva sredstava u Budžet. Prava i obaveze građana, u ovom slučaju vezano za plaćanje komunalija, se nikako ne mogu propisivati pojedinačnim aktom, što je Hajdinaga učinio kada je donio ovaj zaključak.
Zaključak je omogućio Opštini Ulcinj da mimo zakona i važeće planske dokumentacije, od zainteresovanih budućih investitora, ali i od onih koji su već nelegalno sagradili svoje objekte, nezakonito ubira sredstva za komunalije. Sa jedne strane je time faktički otpočeo legalizaciju tih objekata, a sa druge je prejudicirao donošenje planova i njihovu sadržinu, obećavajući onima od kojih su naplaćene komunalije da će im objekti biti uklopljeni.
Posebno je zabrinjavanjuće što većina planskih dokumenata čija izrada je finansirana na ovaj način, ne postoji ni u formi nacrta, niti je poznato kada će Opština Ulcinj ispuniti na ovaj način preuzete obaveze. Sama forma ugovora je posebno problematična jer u najvećem broju slučajeva ne sadrži bilo kakve informacije o rokovima u kojima Opština mora da ispuni svoje obaveze, a često ni podatke o parcelama za koje se plaćaju komunalije.
Pored toga, iako je novac od investitora trebao ići na opremanje građevinskog zemljišta, u velikom broju ugovora se eksplicitno navodi da investitor „na sebe preuzima obavezu da priključke za električnu, vodovodnu, kanalizacionu i TT mrežu, kao i sve druge priključke izvede sam i (o svome trošku) svojim sredstvima, u skladu sa saglasnostima dobijenim od javnih preduzeća. Investiror se obavezuje da o svome trošku u cjelosti izvrši izmještanje eventualnih podzemnih i nadzemnih instalacija, izvođenje sanacionih i
svih drugih potrebnih radova.
Imajući u vidu da planova nema, te da je investitore obavezala da sami izvrše komunalno opremanje zemljišta, sasvim je izvjesno da je novac prikupljen na ovaj način nenamjenski potrošen od strane ulcinjske samouprave.
Osim Nasera Keljmendija, veće iznose na ovaj način Hajdinaga je naplatio i od Muja Redže, kontraverznog ulcinjskog biznismena i to u iznosu od 180.000 Eura, Džaudeta Cakulija u iznosu od 150.000 Eura, 83.000 Eura of vlasnika kompanije Franca, Himlija France, a najveće iznose su platile kompanije „Sea Terra Bay Properties“ – 300.000 i „Casa Valdanos“ – 323.000 Eura za urbanizaciju svojih parcela koje su prethodno kupile.
Svaki od ovih ugovora su sklopljeni na osnovu odluke Hajdinage koja je donijeta suprotno Zakonu o lokalnoj upravi i u tom smislu su pravno ništavi.