Izborom Radula Žurića u Savjet Državne revizorske institucije (DRI), premijer Duško Marković dodatno je učvrsti svoj uticaj na državne institucije koje bi trebalo da kontrolišu njegov rad i rad njegove partije.
Nakon instaliranja Sretena Radonjića na mjesto direktora Agencije za sprečavanje korupcije (ASK), Marković sada preko svog kuma Žurića ima direktan pristup i DRI, čime je ova institucija izgubila i ono malo kredibiliteta i nezavisnosti koje je uživala u javnosti.
Kako je DRI posljednjih godina imala veoma ozbiljne zamjerke na trošenje državnog novca i način upravljanja državnim organima, smatramo da su posljednja kadrovska rješenja bila usmjerena na minimiziranje uticaja te institucije. Prethodno je u DRI doveden Zoran Jelić, jedan od ključnih aktera afere Snimak, koji će sada zajedno sa Markovićevim kumom kontrolisati Vladu, državna preduzeća, pa i sam DPS.
Nije teško pretpostaviti kakvu reviziju mogu vršiti Markovićev kum i partijski kolega, jer se zbog privatnih i partijskih veza nalaze u školskom primjeru konflikta interesa. Ono što je posebno opasno jeste što se taj očigledni konflikt interesa ne prepoznaje kao takav ne samo među samim njegovim akterima, nego čak ni na nivou Skupštine Crne Gore koja je birala takav kadar u DRI, a koja bi trebalo da se stara o javnom interesu. Nasuprot tome, učešće u korupcionaškim aferama i rođačko-kumovske veze se pokazuju kao primarne kvalifikacije u odnosu na integritet, ugled i stručnost.
Sa druge strane, o tom konfliktu interesa , ukoliko se pokrene njegovo pitanje, odlučivao bi Sreten Radonjić, drugi Markovićev kadar, pa je samo iz tog primjera dovoljno jasno koliko su zarobljene ove dvije institucije.
Jačanje nezavisnosti i integriteta državnih insitutitucija kroz istovremeno smanjivanje uticaja političkih partija i neformalnih centara moći na njih, jedna je od ključnih preporuka Evropke komisije koja se Crnoj Gori saopštava u kontinutitetu. Politički uticaj, nepotizam, partijsko zapošljavanje i donošenje odluka van zvaničnog sistema navode se kao jedan od ključnih uzroka zarobljavanja crnogorskih institucija i slabe vladavine prava.
Najnoviji primjeri kadrovske politike pokazuju da preporuke EU nisu dovoljno ozbiljno shvaćene i da je vladajućoj partiji i dalje neophodno da na ključnim pozicijima, naročito u institucijama koje se u javnosti percipiraju kao „neposlušne“, instalira svoj kadar koji će bespogovorno izvršavati partijske odluke.
Nažalost, to jasno pokazuje i da zvanična vlast, uprkos javno deklarisanom zalaganju za EU, i dalje ima potrebu da kroz ovakvu kadrovsku politku onemogućava stvarnu borbu protiv korupcije i izgradnju jakih državnih institucija.
Dejan Milovac
Direktor Istraživačkog centra MANS-a
