Većina javno dostupnih informacija o tome kako je A2A tokom proteklih godina upravljalja crnogorskom Elektroprivredom pokazuju da italijanska kompanija može ostati u EPCG samo ukoliko Vlada Crne Gore prekrši ugovor koji je sklopljen 2009. godine.
Potvrda ovoga je došla i od strane članova upravnog odbora EPCG kada je u Skupštini prethodne sedmice raspravljano o implementaciji ugovora gdje je i zvanično potvrđeno ono na šta je MANS ranije upozoravao – da je A2A podbacila u realizaciji većine kriterijuma kojima se ocjenjivao kvalitet njegog upravljanja državnom EPCG.
Nakon pet godina, menadžement A2A nije od EPCG napravio profitabilnu kompaniju i pored činjenice da mu je na upravljanje dat apsolutni tržišni monopol. Umjesto toga, menadžment je uz znanje i punu saglasnost Vlade Crne Gore godinama izvlačio milione eura po osnovu ugovora o pružanju konsultantskih usluga čiji sadržaj ili svrha još uvijek nisu poznati javnosti.
MANS je u više navrata tražio od EPCG kao obveznika Zakona o slobodnom pristupu informacijama da objavi ugovore koji predviđaju trošenje milionski suma, ali do danas EPCG je to u kontinuitetu odbijala pozivajući se poslovnu tajnu i saopštavajući da po njihovoj procjeni “ne postoji interes javnosti da zna šta se nalazi u tim ugovorima”.
Nisu to jedini podaci koje je EPCG pod italijanskom upravom krila od javnosti. Duže vremena su od javnosti skrivani i podaci o aneksima glavnog Ugovora o dokapitalizaciji, a u postupcima koji je MANS pokrenuo protiv EPCG i A2A, menadžment je u prikrivanju podataka išao dotle da su u dopisima Upravnom sudu tvrdili i da aneksi koje je MANS potraživao nisu nikada ni zaključeni uz glavni Ugovor.
Nakon pet godina upravljanja od strane A2A, građani Crne Gore plaćaju duplo veću cijenu struje i ujedno najveću cijenu u regionu, i pored obećanja Vlade da će strateški partner bolje upravljati EPCG nego domaći kadar. Pored toga, kvalitet snadbijevanja strujom je i dalje na katastrofalnom nivou zbog hroničnog nedostatka ulaganja u modernizaciju kompanije, što je bilo još jedno, očigledno prazno obećanje Vlade Crne Gore.
Jedina veća investicija, kada se oduzme tekuće održavanje, koju je do sada djelimično realizovana je ugradnja “pametnih brojila”, a i to je raelizovano iz kredita Evropske investicione banke.
Kao što je poznato, većina novca koji je A2A unio u Crnu Goru je zaključana na računima Prve Banke na način da otvara ogroman prostor za sumnju da su italijanski partneri primarno uvedeni u EPCG kako bi se od finansijskog kraha spasila banka bratovog premijera. Dokumentacija koju je MANS do sada prezentovao javnosti je pokazala veoma neuobičajeni odnos između ove dvije kompanije, kao i čitav niz odluka koje je donio menadžment EPCG na štetu svoje kompanije, a u korist Prve Banke.
Konačno, rezime petogodišnjeg perioda u kome je A2A upravljala EPCG pokazuje da je od takvog “menadžmenta” državnim monopolom najviše koristi imala upravo sama A2A i sa njome povezane kompanije, zatim Prva banka Crne Gore i sa njome povezana lica, dok su građani kao krajni korisnici usluga EPCG ostavljeni da se nose sa visokom cijenom struje, gubicima na mreži od oko 19%, kreditima za buduće investicija koji će se nesumnjivo odraziti na računima za struju i Vladom Crne Gore koja je pokazala da u ovom poslu nije sposbna da adekvatno zaštiti javni interes.
Ključno pitanje koje se postavlja nakon ovako katastrofalnih rezultata A2A jeste šta dalje i da li uopšte nastavljati pregovore sa A2A. Ugovor je u tom dijelu jasan i on ne ostavlja prostor Vladi da A2A da pozitivno mišljenje na ono što je redila posljednih pet godina. Ugovor takođe predviđa i “call opciju” u kojoj bi Vladi bio ponuđen na otkup “Italijanski” paket akcija po, za sada, nepoznatoj cijeni.
MANS
