ZIB – zgrada E3A
Podaci do kojih je došao MANS upućuju na sumnju da je barski gradonačelnik, Žarko Pavićević imao više nego dobru podršku nadležnih državnih organa u legalizaciju sedmospratnice u centru grada koju je gradio sa investitorom Miodragom Đuroviće, rođenim bratom Slobodana Đurovića – Kardinala optuženog za ubistvo glavnog urednika hrvaskog nedjeljnija “Nacional”, Iva Pukanića.
Izgradnja zgrade u samom centru Bara, udaljene svega desetak metara od glavnog gradskog trga je započeta krajem 2007. godine kada je resorrno Ministarstvo Miodragu Đuroviću izdalo građevinsku dozvolu za objekat sa oznakom E3A, spratnosti suteren + prizemlje + 5 spratova (S+P+5). Glavni projekat za zgradu je uradio Zavod za izgradnju Bara – ZIB, koji je bio i izvođač radova. Vrijednost radova koje je ZIB ugovorio sa Đurovićem su bili u iznosu od oko 1.5 miliona Eura.
Nakon samo pola godina izgradnje, zgrada je umjesto pet, dostigla cijelih sedam spratova, što potvrđuju fotografije gradilišta napravljene u junu 2008. godine. Na fotografijama se vidi da u kompletirani grubi radovi na sedam etaža, što implicira da su Đurović i Pavićević dobili građevinsku dozvolu u skladu sa projektom zgrade od 5 spratova, dok su na terenu izvodili radove prema potpuno novom projektu u koji nadležno Ministarstvo tada nije imalo uvid, što takođe predstavlja kršenje Zakona o uređenju prostora i izgradnji objekata.
Ministarstvo je tokom te godine izlazilo na teren i konstatovalo kršenje zakona i nelegalnu gradnju, gradilište je bilo zapečaćeno i donijeto rješenje o rušenju prekobrojnih spratova koje nikada nije izvršeno. Nije poznato zašto se to nije desilo, a prema informacijama sa kojima MANS raspolaže, Đurović i Pavićević kao investitor i izvođač radova nikada nisu snosili bilo kakvu odgovornost za kršenje zakona i propisa.
Iako su radovi izvođeni do sredine 2009. godine, nadležna inspekcija nikada nije podnijela krivičnu prijavu protiv investitora iako je nelegalna gradnja definisana kao krivično djelo od sredine 2008. godine.
Prema poznatom scenariju, Žarko Pavićević je početkom 2009. godine donio odluku o pristupanju izmjenama i dopunama plana “Topolica 1” u okviru kojega se nalazi sporni objekat E3A. Kao što je poznato, tim planom su legalizovana dva dodatna sprata, a MANS je tada ukazivao na ogroman konflikt interesa u kojem se nalazi Pavićević kao osoba koja krši zakona sa jedne strane, i kao predsjednik Opštine Bar koji legalizuje to kršenje, sa druge strane.
MANS je krajem 2009. godine podnio inicijativu Inspekciji zaštite prostora inicijativu zbog sumnje da su Pavićević i Đurović odstupili od građevinske dozvole iz 2007. koja je dozvoljavala samo 5 spratova. Od inspektore Nataše Brajović smo 04. januara 2010. godine dobili odgovor da se radovi izvedeni prema izdatoj građevinskoj dozvoli, iako je na terenu stajala dovršena zgrada od sedam, a ne pet spratova. Zbog ovoga je protiv inspektorke Brajović podnijeta krivična prijava koju tužilaštvo još uvijek razmatra. Svi pokušaji MANS da natjera Ministartvo da sprovede sopstvena rješenja i izvrši zakonit inspkecijski nadzor bili su bezuspješni.
Konačno, 03. novembra 2010. godine, resorno Ministarstvo uređenja prostora izdaje novu građevinsku dozvolu za navodnu “rekonstrukciju u smislu nadogradnje postojećeg stambeno-poslovnog objekta” i konstatuje da je nova spratnost sada S+P+7. U građevinskoj dozvoli koju je umjesto ministra Branimira Gvozdenovića potpisao sekretar Ministarstva Zoran Tomić, se navodi da će radovi na rekonstrukciji biti izvedeni prema projektu koji je uradio ZIB, iako su u Ministarstvu sasvim dobro znali da takvih radova neće biti jer izdaju dozvolu na već gotov objekat.
Da je kompletna procedura izdavanja dozvola za ovaj objekat predstavlja samo fingiranje zakona potvrđuje i činjenica da je samo 6 dana nakon dobijanja ove građevinske dozvole, 09.novembra 2010. godine, Miodrag Đurović podnio i zahtijev za dobijanje upotrebne dozvole. Ovo implicira da je Pavićević, odnosno njegova kompanija ZIB, kao izvođač radova za svega šest dana uspjela da dogradi 2 sprata na postojećoj zgradi, izvede grube radove, sprovede instalaciju, uradi zanatske radove i kompletira fasadu objekta, što je besmislica.
Ovakva “superbrza” izgradnja objekta od strane ZIB-a nije bila sumnjiva Ministarstvu, pa je 29. decembra 2010. Zoran Tomić potpisao i upotrebnu dozvolu. To je ujedno i jedna posljednjih dozvola koja je izdata za vrijeme mandata Branimira Gvozdenovića. MANS je početkom ove godine već podnio krivičnu prijavu protiv Gvozdenovića zbog ovako izdatih dozvola, međutim još uvijek nema informacija o tome šta je tužilaštvo preduzelo u ovom slučaju.
Prilikom izdavanja upotrebne dozvole, Ministarstvo je “previdjelo” još nekoliko činjenica koje upućuju na sumnju da je kompletan postupak u vezi sa izdavanjem ovih dozvola sproveden nezakonito.
U upotrebnoj dozvoli se navodi da je investitor Miodrag Đurović uz zahtijev za izdavanje upotrebne dozvole koji je poslat 09. novembra, a u Ministarstvu primljen 11. novembra, dostavio i izvještaj o izvršenom tehničkom pregledu objekta koji je uradio Republički zavod za urbanizam i projektovanje – RZUP[1], sa datumom 14. decembar 2010. godine, odnosno mjesec dana nakon podnošenja zahtijeva za upotrebnu dozvolu.
Slično i sa ostalim dokumentima koje je Đurović navodno dostavio uz zahtjev. Tako je potvrda da su komunalije izmirene izdata od Optine Bar, 19. novembra, odnosno 10 dana nakon podnošenja zahtijeva za upotrenu dozvolu. Izjave o izvedenim radovima koje su u ime vodećeg projektanta i izvođača radova potpisali predstavnici ZIB, date su 17. novembra, ponovo nakon podnošenja zahtjeva za izdavanje upotrebne dozvole. Konačno, MANS je imao uvid i u priznanicu o plaćanju administrative takse koju je Đurović navodno podnio 11. novembra, a koja je datirana na 21. decembar 2010. godine.
Sve ovo upućuje na sumnju da su Pavićević i Đurović u svojim nezakonitim poslovima imali više nego solidnu asistenciju resornog Ministartva, odnosno Ministra Branimira Gvozdenovića. Počev od izuzimanja od odgovornosti a nelegalnu gradnju i poštede objekta od rušenja, pa sve do njegove legalizacije kroz fiktivno i na falsifikatima zasnovano izdavanje građevinskih i upotrebnih dozvola, postoji ogroman prostor za sumnju da je Pavićević koristio svoje lične i političke veze kako bi omogućio legalizaciju sedmospratnice u centru Bara.
MANS dalje istražuje na koji način je Miodrag Đurović došao u posjed parcele na kojoj je izgrađena sporna zgrada. Prve informacije ukazuju na činjenicu da je 2006. godine parcela kupljena upravo od Pavićevića, odnosno ZIB-a za iznos od oko 350.000 Eura. ZIB je prethodno ovu parcelu dobio potpisivanjem ugovora sa Primorkom Bar gdje parcela prelazi u vlasništvo Pavićevića po osnovu dospjelih dugovanja koje je Primorka imala prema ZIB-u. U ugovoru koji je potpisao tadašnji direktor Velimir Vlahović se ne navodi koja su to dugovanja.
Zanimljivo je da je pored ovog ugovora, 2004. godine potpisan i Aneks kojim se vrši korekcija u površini onoga što je Pavićević “kupio”, bez posebne nadoknade. Potpis u ime Primorke na ovaj Aneks je stavio tadašnji izvršni direktor, Andro Drecun. Drecun je do skora obavljao funkciju šefa kabineta Žarka Pavićevića, kada je prešao na novu funkciju pomoćnika u Ministarstvu održivog razvoja i turizma. Kompletnu informaciju o tome kako je ZIB došao do ove parcele MANS će imati nakon završeka istraživanja.
[1] Vlasništvo Aca Đukanovića, brata bivšeg Premijera Crne Gore
