Od 2007. godine pa do danas, Vlada Crne Gore je kroz dvije dokapitalizacije, a na teret državne kase, oslobodila Elektroprivredu Crne Gore (EPCG) dugova u iznosu od nevjerovatnih 131,5 miliona eura, što dovoljno govori o razmjerama pogubne politike koju vodi na štetu svih građana, a u interesu navodnih strateških partnera, pokazuju podaci Istraživačkog centra MANS-a.
Naime, najnovija odluka da se EPCG oslobodi poreskog duga od 45 miliona eura i na taj način država u energetskoj kompaniji uveća svoj udio za dva odsto (sa 55 na 56,9 odsto akcijskog kapitala), za koliko istovremeno treba da bude smanjen udio italijanskog partnera A2A (sa 43,7 na 41,7 odsto kapitala), nije prva odluka o dokapitalizaciji koju Vlada donosi na teret svih građana.
Sredinom 2007. godine kada je Vlada namjeravala da privatizuje EPCG, pod obrazloženjem da firmu treba osloboditi starih dugova kako bi je što bolje prodala, sprovela je dokapitalizaciju vrijednu 86,5 miliona eura, kojom je povećala osnovni kapital kompanije sa 905 miliona na blizu 992 miliona eura, na račun toga što je EPCG oslobodila ranijih dugova.
Radilo se uglavnom o takozvanim predsankcionim dugovima nastalim po osnovu kredita iz vremena socijalističke Jugoslavije, koji su iskorišteni za gradnju Hidroelektrane Piva, Termoelektrane Pljevlja i razvoj energetske mreže u Crnoj Gori. Tokom rata devedesetih godina ovi krediti nijesu vraćani, a nakon što se rat završio dogovorena je dinamika daljih isplata.
Iako je u državnoj kasi po ovom osnovu napravila minus od 86,5 miliona, Vlada je 2009. godine od prodaje svog dijela akcija italijanskoj A2A prihodovala neznatno više, odnosno oko 96 miliona, od kojih je najveću korist imala isključivo Prva banka premijerovog brata Aca Đukanovića, jer italijanski partner već pet godina većinu tog novca drži u toj banci, zahvaljujući čemu se održava njena likvidnost.
Kada se ima u vidu da će najnovijom odlukom o dokapitalizaciji, koja je juče dobila zeleno svijetlo na Skupštini akcionara EPCG, državna kasa ostati bez još 45 miliona eura koliko je energetska kompanija dužna za poreze i doprinose, jasno je da ceh po ko zna koji put plaćaju građani preko čijih se leđa prebija teret svih Vladinih pogrešnih odluka.
Do danas je Vlada bila dosledna jedino u bespogovornoj zaštiti interesa navodnih strateških inostranih i domaćih investitora, zbog čega su građani praznu državnu kasu punili na način što su im povećavani i uvođeni novi porezi, različite takse, zamrzavane penzije i slično.
Sa druge strane, ono o čemu Vladini zvaničnici u ovom trenutku uopšte ne govore jeste činjenica da na jesen ističe petogodišnji ugovor sa A2A, nakon kojeg se mora odlučiti da li italijanski partner ostaje u kompaniji ili odlazi iz nje, i pod kojih uslovima. S obzirom na dosašnju praksu Vladinog odnosa sa italijanskim partnerom, ukoliko bi A2A ostala u EPCG treba očekivati nove povlastice koje će se prebiti na na naš teret, a ukoliko odluči da ode postavlja se pitanje otkupa njenog paketa akcija.
S tim u vezi, a znajući da su građani do danas platili sve sumnjive privatizacije i dolaske Vladinih bjelosvjetskih partnera, od kojih je samo Kombinat aluminijuma Podgorica progutao više stotina miliona eura, opravdana je bojazan da bi građane privatizaciona priča zvana EPCG mogla znatno više koštati, nego što je do sada bio slučaj.
MANS
